بسیج

در آن سالها من عضو بسیج شدم. هیچ کس هم مانع من نشد. دوستان زیادی هم در بسیج پیدا کردم .
سالهای جنگ بود و خیلی از فامیل  ما به جبهه رفتن هر کدام که از آنها که می امد حرفهای زیادی برای گفتن داشت و برای من مثل یک فیلم سینمائی بود.خاطرات جالب و شنیدنی .برای من یک رویا بود که به جبهه بروم . ولی خوب هم سنم کم بود هم پدر و مادرم مخالف بودن. بعضی از شبها را هم در پایگاه بسیج می ماندیم و نگهبانی میدادیم.هنوز صبحانه اونها از یادم نرفته یک لیوان چای با مقداری نون و پنیری که کز بود. صبح هم به مدرسه می رفتم .
خوب دوستان من سه تیپ بودند. اول کسانی که مخالف این رژیم بودن من حتی خانواده آنها را هم می شناختم برایم جالب بود دوستی داشتم که الان برای خودش کسی شده ولی خانوادهاش توده ای بودن. ولی وضع مالی آنها فوق العاده خوب بود وبرو بیائی داشتن . من هم درسم خوب بود و این عاملی شده بود که دوستان زیادی داشته باشم.تقریبا من می توانستم با همه ارتباط بر قرار کنم . چون از یک طرف برادرم مجاهد بود. از طرف دیگر فامیل هایم همه پاسدار و بسیجی بودن . و پدرم هم مورد احترام همه بود . کم کم احساس بهتری پیدا کردم و این بسیجی شدن ما هم حکایتی است شنیدنی.
شروع کردم کتاب های از تیپ مطهری را خواندن راستش برایم زیاد جالب نبود .ولی از کتاب های آقای دستغیب خوشم می امد.شروع کردم گوش دادن به سخنرانی های آقای مطهری که نوارش را از سپاه می گرفتم. در مدرسه هم به من خیلی توجه می شد چون اطلاعات من در باره مسائل مذهبی در حد بزرگتر ها بود.
خوب معاون مدرسه بسیجی
مدیر بسیجی
و چند تا از معلم ها
دور دور آونها بود . خیلی از معلمها را پاکسازی کرده بود .کافی بود تا معلمی ساز مخالف بزند اول توسط خود بچه ها مورد سوال قرار می گرفت و بعد هم اخراج می شد. یادم می اید معلم ریاضی ما چنین بلائی سرش آمد.
با اینکه معلم با سوادی بود اخراج شد و بعد هم به کانادا مهاجرت کرد . در این مدتی هم که در ایران بود من به اتفاق همان دوستی که پدرش توده ای بود به خونه اونها می رفتیم و او بدون هیچ چشم داشتی به ما ریاضی درس می داد. 
حتی چند نفر بهائی هم در کلاس بودند که اونها هم با من دوست بودن .اونها هم تحت فشار بودن چون  اونها را با فرقه ضاله می شناختن . ولی برای من مهم نبود که اونها چه جوری فکر می کنن.
تیپ دوم دوستان من بچه های بی تفاوت بودن براشون فرقی نمی کرد که توی این کشور چی میگذره . نه چپی نه راستی ونه هیچ فکر خاصی. اگه هم زمانی ما داشتیم در باره موضوع خاصی بحث می کردیم با بی تفاوتی از ما دور می شدن.
تیپ سوم بچه های بسیجی بودن که بیشتر از بچه های متوسط و زیر متوسط جامعه بودن .من براحتی با همه هم نشین بودم .
و چه شبهائی که تا صبح بیدار بودم و فکر می کردم که بالاخره به کجا ختم خواهد شد و....