منافق

بله؟
این کلمه ای بود که به سازمان مجاهدین می گفتند. بگیر بگیر شروع شد نه تنها مجاهدین بلکه تمام گرو ه ها تحت تعغیب بودند. باز همان مردم ما را سرزنش می کردند مخصوصا بعضی از فامیل های ما که اکنون بعلت نداشتن کار عضو کمیته یا سپاه شده .همان ها که بوئی از رنج و شکنجه و در به دری را ندیده بودند شده بودند انقلابی و برادر من و دوستانش ضد انقلاب البته برادر من با این که مجاهد بود ولی هرگز دست به اسلحه نبرد و در مقابل باز گرفتن مجاهدین شروع شد و برادرم باز هم به مشهد رفت . دیگر جرائت نمی کردیم کلمه ای بر زبان بیاوریم فامیل های ما سه گروه شدند یک عده که مثل سابق برای شان فرق نمی کرد که چه کسی حکومت می کرد شاه باشد یا خمینی این شعار آنها بود .دسته ای دیگر شدند انقلابی و جالب این بود که این ها تازه شروع کردن به خواندن کتاب و مجله هائی که که از طریق سپاه یا ارگانهای دولتی پخش می شد . آنها رقیبی برای خود نمی دیدن و تنهائی در یک دو مارتن شرکت می کردند چون کسی نبو که با آنها مخالفت کند .دوباره عزا به خانه ما وارد شد اما این بار دیگر از ساواک خبری نبود . باز پدرم مجبور شد کتابهای برادرم را گم و گور کند.نوار های زیادی هم بود که ما آنها را از بین بردیم البته خوبی این دفعه این بود که از فامیل ما در سپاه بودند و بعضی از این آقایان به خانواده ما مدیون بودند که اخبار ی که مربوط به خانواده ما بود را به ما می رساندند. خلاصه شلم شور بائی بود که مپرس.
در همین زمان هم عدهای که معلوم بود از جائی دستور می گرفتند به خانه خانواده های مجاهدین حمله می کردند .
در یکی از این حمله ها خوب یادم می اید که یکی از همین آقایون که به خانه .... حمله کرد یک پرچم آمریکا را آورد و به مردم نشان می داد . که بله اینها آمریکائی هستند و از آمریکا دستور می گیرند.
خیلی از مجاهدین دستگیر شدند و روانه اوین شدند. موج اعدام شروع شد . و مجاهدین هم دست به کار شدند.
دو طرف به کشت و کشتار هم دیگه پرداخته بودند . اینها ترور می کردند. و اونها اعدام.
نمی دانم مادرم و مادر بزرگم و پدرم چی می کشیدن .
گاهی وقتها با پدرم به یک مخابرات خلوت می رفتیم و با برادرم صحبت می کردیم که مطمعن باشیم سالم است .
تا اینکه یک روز ریختن به خونه ما و....