مشهد

از دور گنبدی زیبائی دیدم.شب بود و از دور گوئی خورشیدی بود که در بهترین نقطه خود قرار گرفته بود پدرم و مادرم و مادربزرگم از دور به حرم تعظیم می کردند. و زیر لب چیز هائی می گفتند.من هم کمی سرم را خم کردم و گفتم سلام آقا جون ما اومدیم. برادرم پیش توست.ما می ترسیم.ما که دوستت داریم کاری کن دیگه کسی کار به کار ما نداشته باشد کاری کن که ما از پلیس نترسیم.تو که می تونی .خلاصه پدر م چند بار با ماشین دور حرم دور زد گویا داشت حرم را طواف می کرد.بعد دیگه قلبم داشت می گرفت.پدرم سفارش کرده بود که شیطانی نکنیم و مزاحم عمه نشیم.خوب به خانه عمه رفتیم البته اون خانم عمه ما نبود اما پدرم با این خانواده خیلی رفت و آمد داشتن وگر نه کسی راضی نمی شد که این کار را برای ما انجام دهد.اونها هم هر وقت به تهران می امدند به خونه ما می امدند و جائی دیگه ای نمی رفتند.برادرم در را برای ما باز کرد پریدم بغلش و مادرم و مادر بزرگم هم از حال رفتن کمی آب به سر و صورت اونها زدیم برادرم با همه احوالپرسی کرده بود پدرم هم چند هدیه برای بجه ها و خانواده عمه گرفته بود.خلاصه با اینکه عمه چند تا دختر داشت و همه تقزیبا در سه اتاق زندگی میکردند ولی باز هم قبول کرد که برادرم را در خانه خودشان جا دهند.اونها به
پدرم گفتند علی یک امام زاده است.و فقط تنها گناهش هم مخالفت با شاه است گویا برادرم هم اونها را قانع کرده بود با این همه شما باید به داشتن چنین فرزندی افتخار کنید. خلاصه در این 10 روز به ما خیلی خوش گذشت هر روز یا شب به حرم میرفتیم. به شهر بازی نیشابور قبر عمر خیام و طوس و قبر فردوسی و.... نمی دونم مثل برق گذشت. وباید بر میگشتیم که خبر دادن ....