مجاهد

من مجاهد هستم . و من لو رفتم.تا مدتی نمیتوانم آفتابی بشم.در این لحظه مادرم از هوش رفت .پدرم مادرم را به بیمارستان برد.مادرم چند روز در بیمارستان بود برادرم هم در بیمارستانبا مادرم بسر میبرد سر آخر با مشورت چند تا از کسانی که در محل مشهور به همکاری با ساواک بودن برادر را را بردیم شهربانی تحویل دادیم آنها قول دادند که برادرم زود به خانه بر میگردد.مادرم دائما آه ناله می کرد و زن های فامیل هم یک چیز های فهمیده بودند.پدرم دست از کار و زندگی کشید و هر روز صبح میرفت بیرون و شب برمیگشت.بیش از یک ماه کار پدرم این بود .انگار درخانه ما کسی مرده باشد یک روز هم پدرم همه ما را به خانه مادر بزرگم برد. بعدا فهمیدم مامورین ساواک به خانه ما آمدند و همه جا را گشتن.تازه پدر م عکس شاه و فرح را در ورودی خانه گذاشته بود تا همه آن را ببیند.بعد این مدت دیگه ما در محل آبرو نداشتیم همه ما را کمونیست خطاب می کردند.در مدرسه هم همین طور بود. البته برادرم آزاد شده بود  و پدرم همش او را تحت نظر داشت.حتی من هم حق نداشتم با برادرم صحبت کنم.از بقال نانوا و...همه اهل محل به ما کم محلی می کردند.راه دیگری نداشتیم پدرم خانه خودش را فروخت و ما به محله دیگری رفتیم به هیچ کس از اعضای فامیل هم آدرس ندادیم.کم کم من به شاه بدبین شده بودم . چون از محلی که یک عمر در آن زندگی کردیم باید دور باشیم و تمام دوستان خودم را از دست دادم . به مدرسه ای رفتم که هیچ کس را نمی شناختم.برادرم هم مرتب کتاب می خواند نمی دانم در این کتابها دنبال چه می گشت.من هم شروع کردم به کتاب خوندن دنیای جالبی بود البته پدرم تمام کتابهای که ما می خوندیم را ورق میزد و بعد به ما اجازه می داد تا اون کتابها را بخونیم.تا اینکه برادرم در کنکور قبول شد و به دانشگاه رفت .کم کم دوباره آرامش به خانواده ما بازگشت . ولی من میدانستم که برادرم با دوستان قبلی خود در ارتباط بود
چون چند بار سر کوچه آنه را دیده بودم .برادرم هم مرتب از معاویه و علی صحبت میکرد.و من احساس کردم که شاه همان معاویه است.در فامیل های ما که دیگه نگو در یک عروسی همه بی حجاب بودند.حتی یادم میاد که خیلی از دختر ها ماکسی یا مینی ژوپ می پوشدند.یا در عروسی ها با همدیگر می رقصیدن . و طبق تعلیمات برادرم این کار حرام بود.خلاصه برادرم خیلی در ما نفوظ داشت.دائی هام هم مرتب می گفتند که بابا این پسر دیونه است.من هم که نمی فهمیدم که اینها چی میگن؟ دائی هام هم مرتب در خونه عرق می خوردن بعضی موقع هم بالا می اوردن که من خیلی بدم می اومد من الان هم از استفراغ بدم می یاد . شاید از همان موقع باشد.کم کم اوضاع عادی شد.دوباره افراد فامیل دور هم بودیم گاهی وقتها هم در شب نشینی با خاله هام شوهر خاله هام ورق بازی می کردند و قمار می کردند اما با آمدن پدرم احترام پدرم را نگاه می داشتند و بساط خودشان را جمع می کردند مادرم هم به پدرم می گفت برود جائی موقع شام یا نهار بیاید.خاله هام که هیچ کدامشان حجاب نداشتند.و اصلا برایشان مهم نبود.
یک شب برادرم در اتاقش را بست و به من گفت :من مجاهد هستم.می خواهی بدونی مجاهدین چه کسانی هستند . و برایم آیه از قران را خواند که در آن کلمه مجاهد بود.و به من گفت نباید به هیچ کس در این مورد چیزی بگم . و من هم باید مجاهد شوم.ولی من گفتم من ترانه گوش میدم تلویزیون هم نگاه می کنم.برادرم خندید و گفت....